Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

κόρη των μεγενθυντικών ωρών

είπα να πω αντίο στους πατέρες μου

και βούλωσα μέσα στη μεγάλη ενατένιση του χρόνου
-από μακριά-

πλύθηκα με καυτό σπέρμα και αναγεννήθηκα
τα λόγια μου δεν είχαν υπόμνημα μέχρι την μεταστροφή των όγκων σε φάρμακο

από το στήθος μου ως την μετάλλαξη των αερίων σε φωτοκύτταρα
στα κύτταρά μου στάζει η παραφροσύνη των ωρών
η άθλια ευφροσύνη των τσαλακωμένων πιθήκων

βρίσε με
προστάτεψέ με

έχω ένα μεγάλο σπάνιο στολίδι από τους τάφους των παρακρατικών
με νόημα κοιτάζω τον πομπό του ραδιοφώνου
"άη με σύγχυσες νυχτιάτικα"

έλα, θα έχει πλάκα θα πάμε στα σύνορα
όπως τα εφήμερα γίναν ασύμμετρα και τα ηλίθια μνήματα
μέσα σε θάλαμο πορνό ασθενοφόρων και νοσοκόμες να κάνουν κακά τους
σε γιογιό από μετάξι.

από την πόλη θα σε βγάλω
σκούπησε τα μάτια σου να με σε βλέπουν
να μη σου φωνάξουν στο τρένο και όρμησε, παλουκώσου δίπλα μου μ' ακούς

έχει ωραίο ήχο το μετρό όταν σβήνει
και χανόμαστε στο χωροχρόνο
μίλα μου

και μην μιλάς ταυτόχρονα
 φύγε

και μείνε παράλληλα πιστός στον εαυτό σου

ζήσε
και την ίδια στιγμή αγκάλιασε σφιχτά το κενό μου τοπίο
με σπασμούς -απ' αυτούς που σερβίρουν στα οικοτροφεία-
τίναξε το καταπονημένο σου μυαλό

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου