μέσα στην ακούσια ανακοχή των καβουριών
μέσα στη φρίκη και στο άγγιγμα του κτήνους
φορέματα ανίερα των διχοτομημένων μας προσώπων
φωνάζουν με τον ίδιο τρόπο που κοιμούνται
αυτοί οι κράχτες του άψυχου γεννεαλογικού μου δέντρου
διείσδυσαν με την απόκοσμη φωνή του λογικού μου κέντρου
πάντα με τη γνωστή κραυγή στα παραπλανημένα χείλη
θα συρθώ λίγο πιο μπροστά από το θάνατο
[όσο υπερέχω από βραχνιασμένα σου επιφωνήματα
χρειάζομαι μια αιτία ή μια αρτηρία να διαλύσω]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου