Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

δίκοπα ήταν όλα


μέσα στην ακούσια ανακοχή των καβουριών
μέσα στη φρίκη και στο άγγιγμα του κτήνους

φορέματα ανίερα των διχοτομημένων μας προσώπων
φωνάζουν με τον ίδιο τρόπο που κοιμούνται

αυτοί οι κράχτες του άψυχου γεννεαλογικού μου δέντρου
διείσδυσαν με την απόκοσμη φωνή του λογικού μου κέντρου

πάντα με τη γνωστή κραυγή στα παραπλανημένα χείλη
θα συρθώ λίγο πιο μπροστά από το θάνατο

[όσο υπερέχω από βραχνιασμένα σου επιφωνήματα

χρειάζομαι μια αιτία ή μια αρτηρία να διαλύσω]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου