πόδια στο λόφο

με την πλάτη γυρισμένη στο κοινό
ο πρωταγωνιστής των αφύσικων στιγμών
κοιτάζει τον μαυρισμένο άδειο τοίχο στο βάθος.
κάτι απ' την ακινησία του μοιάζει με πίξελ, και το μυαλό του
μηχανικά εξετάζει όλα τα γεγονότα της ζωής του
σαν να ήταν κάποιου είδους κρυφά δεδομένα.
η φύση του προβλήματος απαιτεί μεγάλη αφοσίωση
και ο μαυροντυμένος άντρας με το πλακουτσό μέτωπο
ξεχνάει να εναρμονιστεί με το ρόλο του την ώρα που έχει
αναγραφεί στο πρόγραμμα.
τα πόδια του τώρα τρέχουν στο νοητό λόφο
κάποιου διχοτομημένου οριακού πλέγματος.
ένα επιλεκτικό κενό αναδιπλώνεται στη μνήμη του
σαν εσφαλμένο αλλά ηδονικό ξεφούσκωμα .
ο άντρας χαμογελάει απρόσκλητος
στο πανηγύρι της μίμησης του κρανίου του
και με αργές κινήσεις τοποθετείται πάλι στη σκακιέρα.